zondag 10 oktober 2010
Zinloos geweld
Gisterenochtend was het een drukte van belang in de hoofdbibliotheek. Vanwege de kinderboekenweek werd er geknutseld, geschminkt en werden er spellen gespeeld. Ook was er voorstelling met een striptekenaar. Tijdens de voorstelling dronken we met een aantal collega´s even snel een bakkie koffie. Het gesprek kwam op één of andere manier op het uitgaan van onze kids en dan vooral het veilig weer thuiskomen. Eén collega laat zich altijd wakker maken door een kind dat zich moet melden bij thuiskomst met als gevolg dat ze daarna klaarwakker is en geen oog meer dicht doet. Zelf heb ik inmiddels ruim 8 jaar ervaring met stappende kinderen en geef haar de tip om ergens een lichtje te laten branden die de thuiskomer moet uitdoen, als je dan wakker schiet en ziet dat het licht uit is weet je direct dat ze thuis zijn, ideaal want er wordt niet gekletst en vaak slaap je zo weer verder. Ik heb wel altijd de huistelefoon en m´n mobiel op mijn nachtkastje liggen voor het geval dat.... Ik vertel dat het gelukkig nog nooit is voorgekomen dat ik voor enge dingen ben gebeld maar dat ik het een prettig idee vind dat ik bereikbaar ben. Maar dan schrik ik diezelfde nacht om 3.45 uur wakker van gepiep. Slaperig bedenk ik wat ik nou eigenlijk hoorde. Een blik op mijn mobiel laat zien dat ik een berichtje van Arjan heb gekregen. "Mam niet schrikken hoor maar ik heb een paar klappen gekregen. Het is gehecht en verder voel ik me prima. Wil je me ff rond een uur of zeven of acht een keer wakker maken? Voor de zekerheid zegt de dokter". Ik ben gelijk klaarwakker en lees het berichtje nog een keer. Terwijl ik wil terug smsen hoor ik de voordeur en stapt het slachtoffer in huis. In no time sta ik in badjas beneden en schrik als ik 'm zie. Hij zit onder het bloed, z'n gezicht is een beetje gezwollen en in z'n linkermondhoek zit een hechting. Dit zijn dingen waar je als moeder nou altijd bang voor bent. Arjan is helemaal geen vechtersbaas dus ik ben genieuwd naar z'n verhaal. Hij vertelt, nog enigsinds verbijsterd, wat er is gebeurd. "Ik stond gewoon even met Iris te praten en ineens kwam die gozer en sloeg me vol in m'n gezicht (hij formuleerde het ietsje anders...), dat geloof je toch niet mam". Tja hoe vaak hoor je het niet. Meisjes, teveel drank en misschien wel andere middelen..... Gelukkig liep het nu nog redelijk goed af maar ik heb afgelopen nacht geen oog meer dicht gedaan. Je moet er toch niet aan denken dat zulke dingen ook wel eens anders aflopen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Getsie Joke; dat is schrikken!
BeantwoordenVerwijderenGelukkig niets ergers gebeurd. Maar mijn jongens zijn ook wel eens gepakt door een stel van die druiloren op een zaterdagnacht.
Soms vind ik het wel eens jammer dat ze niet meer na Sesamstraat naar bed gaan; wist je tenminste dat ze veilig waren. Maar dat gaat helaas niet meer.
Inderdaad de angst van iedere moeder. Arjan zal zelf ook wel erg geschrokken zijn.
BeantwoordenVerwijderenJee, Joke, dat is nog eens andere koek dan 's nachts opgebeld worden door een agent die een verkeerd nummer heeft gedraaid. (zie mijn blog)
BeantwoordenVerwijderenWat is het voor sommigen toch moeilijk om de handjes thuis te laten!
Aah! Je schrikt je toch lam!
BeantwoordenVerwijderenWaar zijn de tijden gebleven dat je kinderen na etenstijd lekker naar hun bedje gingen...
Sterkte! Ik hoop dat de wond goed geneest!