We hebben de tombe van Khai Dinh bezocht. In eerste instantie wilde we gaan lopen maar toen we hoorde dat het ongeveer 14 km verder lag hebben we maar een taxi genomen, veel te warm om zo ver te lopen.
Het praalgraf heeft iets weg van een Europees kasteel met
oosterse invloeden. Men heeft elf jaar aan deze tombe gewerkt voor het af was.
Keizer Khai Dinh is negen jaar aan de macht geweest en stierf in 1925. Het
interieur van de tombe is in lijn met de pronkzucht van Khai Dinh. De plafonds
zijn prachtig geschilderd en overal zie je mozaieken van stukjes glas en
keramiek. Buiten zien we prachtige brede trappen versierd met draken en een
plein met stenen beelden en veel groen. Alles oogt goed onderhouden en al met
al is het prachtig om te zien.
De taxichaffeur, die keurig op ons heeft gewacht, zet ons
af langs de rivier waar we besluiten met een drakenboot een privétochtje te
maken over de Parfumrivier. Het tochtje stelde geen bal voor en onderweg worden
we door onze kapitein ook nog een soort “overvallen” met mooie verkooppraatjes.
Hij probeert ons van alles te verkopen, kaarten, boekenleggers, broeken, handmade
(zeggen ze…) schilderstukjes….. Corina en ik zwichten ieder, onder zwaar
protest van onze mannelijke mede reizigers, voor een boekenlegger onder het mom
van “vooruit heeft hij ook een keer een goede dag”….. Een kwartier vroeger dan
afgesproken worden we weer op de kade gezet en hebben we er smakelijk om
gelachen……
Na een heerlijk diner vanavond zijn we nog een gezellige
bar ingedoken waar ze veel muziek uit de jaren ´70 en ´80 draaide. Oke, we
krikten het leeftijdsniveau behoorlijk op maar we hebben onze dagen in Hue leuk
afgesloten met een drankje en een dansje. Het personeel van de bar vond ons helemaal
geweldig!! Vier, in hun ogen oude taarten, die nog aardig mee konden komen met
de jeugd. En de muziek…..we zongen haast alles mee……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten