Na het
kabbeldagje van gisteren hopen we vandaag wat meer reuring te hebben. Nou dat
krijgen we….. Nog niet koud in de auto ziet Piet een beer (nr.12) langs de kant
van de weg lopen.We schieten een paar plaatjes en rijden verder richting het
Indianandorp Moricetown. Dit plaatsje staat bekend om het feit dat de
plaatselijke bevolking nog zalmen vangt met speren. We zien ze inderdaad
vissen, alleen de speren zijn inmiddels wel vervangen door schepnetten.
Ongelofelijk hoe gemakkelijk dat gaat, de ene vis na de andere wordt uit het
water gehaald.
De zalmen worden gelijk schoongemaakt en op een vuurtje gaar
gegrild. Het ruikt heerlijk!! Ondanks dat de zalmtrek nog niet is begonnen zien
we er toch regelmatig ééntje die omhoog probeerd te springen. We zouden er uren
naar kunnen kijken maar we moeten door. Nog maar weer ingestapt zien we een
andere auto langs de kant van de weg staan. Er gaan gelijk alarmbellen
rinkelen, misschien loopt er een beer? En inderdaad zien we beer nr. 13 in het
hoge gras lopen. Tjonge wat een geluk!! Na dit spectakel rijden we naar
Hazelton, het dorp waar de Gitksan Indianen wonen. Iets buiten het dorp is “Skan and the northwestern
national exhibition centre”. Een reconstructie van een Gitksan indianendorp uit 1872.
We bezoeken er ook het museum; leuk!! Iets verderop moet het dorp Gitwangak liggen. Een ander Indianendorp. Je schijnt daar via een korte trail naar toe te kunnen lopen en dat doen we ook. Tenminste dat proberen we. Na verschillende paden te hebben gelopen komen we niet uit bij het bewuste dorp maar bij een beekje en daar staan we oog in oog met deze grote jongen (of meid)…….
We bezoeken er ook het museum; leuk!! Iets verderop moet het dorp Gitwangak liggen. Een ander Indianendorp. Je schijnt daar via een korte trail naar toe te kunnen lopen en dat doen we ook. Tenminste dat proberen we. Na verschillende paden te hebben gelopen komen we niet uit bij het bewuste dorp maar bij een beekje en daar staan we oog in oog met deze grote jongen (of meid)…….
Even
schrikken maar wel schitterend natuurlijk!! We zijn zo euforisch over onze “berenvangst”
dat we de Indianendorpen laten voor wat het is. Langs de Skeena rivier rijden
we door Terrace, een vrij grote stad. En vervolgen onze weg naar het eindpunt
Prince Rupert. In de tussentijd komt er ook nog een vos de weg overgestoken,
die kunnen we ook afvinken van ons wildlife lijstje. Wát een heerlijke dag
weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten