Na een paar hectische dagen in huize Prins heb ik nu weer tijd om aan mijn blog te werken. Delicious staat in de wacht, daar heb ik nog even geen zin in. Ik heb twee dagen mijn kids opgevangen die in paniek waren en zich zorgen maakte over de gezondheid van hun vader. En terecht want vooral gisteren was zijn toestand kritiek, gelukkig gaat het vandaag ietsje beter en ondanks dat het gevaar nog niet helemaal geweken is keert toch de rust weer terug. Wat had ik met ze te doen, je staat machteloos en kan er alleen maar voor ze zijn. Filmpje kijken, bakkie troost schenken, een knuffeltje zo hier en daar en proberen de moed er in te houden. Jeanette en Remie waren uit Bergen op Zoom gekomen en hadden hun hondje Dushi meegenomen. Eerlijk gezegt geef ik geen bal om honden maar nu was ik blij dat het kleine witte mormeltje vooral voor de kinderen voor wat afleiding zorgde. Ze vraagt best veel aandacht maar gisteren was dat ineens helemaal niet zo erg. Ik heb zelfs een rondje met haar gelopen toen de kids naar het ziekenhuis waren. Het moet niet gekker worden..... Het viel me op dat allerlei hondenbezitters onderweg een praatje met me probeerde te maken. Mensen die je normaal amper gedag zeggen hadden nu hele verhalen. Wat zo'n hondje al niet teweeg brengt. Ondanks alles zou ik er toch nooit aan beginnen, af en toe een dagje leasen is méér dan genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten