Mobiel

Jaren geleden moest ik niets hebben van een mobieltje. Niks voor mij zo'n ding, daarbij snapte ik er geen bal van en had al helemaal geen zin om er energie in te steken. Op aandringen van mijn vader, die vond dat ik als alleenstaande moeder altijd bereikbaar moest zijn voor m'n kinderen, heb ik er toen toch eentje aangeschaft. Vrij snel had ik het simpele ding onder de knie en was het inderdaad erg makkelijk om er ééntje op zak te hebben. Inmiddels ben ik behoorlijk verslaafd, drie mobieltjes verder en kan ik bijna niet zonder. Toch zijn er dagen dat hij van mij ook de boom weer even in mag, of simpeler....gewoon even uit. Vandaag was zo'n dag....
Vrijdag is voor mij altijd een drukke dag, al vroeg ben ik te vinden op de administratie in de hoofdbieb. Daar moet voor 9:45 uur alles aangezet worden, de kranten moeten omgewisseld: nieuwe in het rek en oude in de kast. De nieuwe boeken moeten geplaatst en worden neergezet in de display (en de oude er weer af), de tijdschriften ingeschreven, voorzien van allerlei stickers en geconverteerd worden zodat Cor ze om 9:30 uur mee kan nemen naar de andere vestigingen en de rest de uitlening in kan. En de kassa moet geteld en naar beneden worden gebracht. Tussendoor moet de telefoon worden aangenomen en eventuele ziekmeldingen worden doorgegeven. En dat is meestal rennen en vliegen. Gelukkig is er vaak iemand die even een helpende hand wil bieden maar vandaag was iedereen druk. Na de administratieve werkzaamheden doe ik vaak het één en ander voor de jeugd. Brieven versturen, kopieëren en dat soort dingen. Daarna meestal snel naar huis, wasje in de wasmachine doen, broodje eten, boodschappen doen en hup weer op de fiets of auto naar de bieb in Valkenburg. Daar draai ik op vrijdagmiddag met Celina de uitlening. Vandaag, door alle vrije dagen, een hele drukke middag. En juist vandaag krijg ik zo'n beetje om het half uur een smsje of belletje. De één vraagt of ik iets op wil halen, de ander wil een adres, met een collega spreek ik iets af voor maandag, een vriendin beantwoord eindelijk mijn smsje dat ik vier dagen geleden verstuurde, natuurlijk het gebruikelijke eet-smsje. Dit keer niet de vraag wat we eten of hoe laat maar een afmelding. M'n pa met een vraag en broertje Jan met het jaarlijkse "wat doen we voor moederdag?" En zo kan ik nog wel even doorgaan. Pffff wat een dag, volgende week gaat hij uit.....denk ik.