Van Inverness naar Isle of Skye

Vanmorgen afscheid genomen van onze tweede bed en breakfast. Op naar Isle of Skye. De route door het noorden van Schotland is prachtig. Veel smalle weggetjes en bergpassen, en mooie vergezichten. We drinken koffie aan een prachtig Loch. Net daarvoor worden we opgeschrikt door een straaljager die voor ons gevoel vlak naast ons z´n kunsten laat zien. Tjonge wat was die dichtbij….

Isle of Skye bereiken we via de brug. Het weer wordt op dat moment somberder en het gaat zelfs wat spetteren. We besluiten de wandeling die we eerder al gepland hadden toch te lopen. Eenmaal op de startplaats is het droog en zowaar breekt ook het zonnetje weer door het dikke wolkendek. Wat een mazzel….we doen een schitterende wandeling langs de klippen bij Ramasaig ten westen van het schiereiland Skye. Het uitzicht is daar werkelijk adembenemend mooi.

Als we over een randje van ongeveer 30 centimeter langs de afgrond moeten lopen passen we de route toch maar wat aan. Dit is onbegonnen werk en levensgevaarlijk, en dat zijn zelfs de mannen met ons eens! We maken er gewoon onze eigen Prinselijke wandeling van op iets minder gevaarlijk terrein zonder dat we al teveel hoeven in te leveren van het uitzicht.

Moe maar voldaan gaan we hierna op zoek naar ons eerder geboekte hotel. Dat was na twee heerlijke onderkomens even slikken. Ons hotel bestaat vanaf 1543 en zo ziet het er ongeveer nog steeds uit….

De ontbijtzaal is een soort grot, de kamers zijn klein en oubollig en beneden in de lounge voert “Juffrouw Bulstronk” de scepter. Een chagrijnige 65 plusser, met een schort voor en die vooral van commanderen houd. Na enige twijfel en veel gelach besluiten we toch te blijven, de kamers zijn gelukkig wel schoon. Ons vertrouwen in Bullstronk is zodanig dat we voor het diner ons heil aan de overkant in een ander hotel zoeken. Dat was gelukkig prima te doen. Later op de avond zijn we er nog terug gegaan omdat er live muziek was. Met een biertje en een Schots deuntje op de achtergrond hebben wij ons er prima vermaakt. Vlak voor het terug gaan sloeg de schrik wel even toe toen bleek dat we onze kamer sleutels niet hadden ingeleverd. Dit was ons dringend verzocht zodat men wist dat we niet binnen waren en dus de deur nog niet op slot zouden doen….. Senario´s als steentjes gooien, op balkons klimmen of in de auto slapen kwamen al voorbij, maar gelukkig bleek het allemaal op het nippertje niet nodig. De boel was wel op slot maar haleluja….het licht stond nog aan!! Verbaasde blikken van Bullstronk´s zoon, broer of man? Een strenge blik maar yes we waren wel binnen!! Gierend van de lach hebben we deze (enerverende) dag afgesloten.