Tongariro

Hostess Liesje is een super aardige vrouw, de kamers zijn prima en ze legt ons in de watten met een heerlijk ontbijt. Het enige nadeel aan ons Liesje is dat ze ongelofelijk veel praat....Corina en ik zijn er niks bij!! Elke aanleiding zorgt voor een nieuwe story. Als we ons eindelijk hebben kunnen ‘los weken’ en op het punt staan om te vertrekken rukt ze toch nog even de tuinslang van de haspel...’met zo’n smerige auto kunnen jullie niet vertrekken’....nee hé!! 

Wanneer de waterkraan dicht gaat weten we niet hoe snel we moeten instappen. Heel beleefd en lachend gaan we met armen zwaaiend uit het raam dan eindelijk op pad. Wegwezen hier!! Op de hoek van de straat worden de TomTom’s ingesteld, jawel...twee stuks. TamTam en TomTom hebben ieder een eigen strategie en dat gaat niet altijd even vlekkeloos. Het gebeurd wel eens dat we op de ene TomTom rechtsaf moeten en op de andere linksaf, en dan begint de discussie. Corina en ik kijken elkaar dan alleen maar aan, trekken de wenkbrauwen op en laten de mannen voorin lekker bakkeleien. Zo gebeurde het vanmorgen dat we een keurig rondje reden en weer (neeeee) voor het huis van Liesje terecht kwamen. Tranen met tuiten hebben we gelachen. Toch kwam het nog goed uit ook want we waren de parkeerkaart vergeten terug te geven. Die hebben we sneaky in de brievenbus gegooid,  persoonlijk afgeven had ons weer een uur gekost.
Een tweede poging om naar de volgende bestemming te rijden ging gelukkig wel goed. Het eerste stuk naar Tongariro National Park is vrij vlak. Soms lijkt het net of we in de Flevopolder rijden.

En als we dan ook nog een molen tegenkomen is het echt Nederland in Nieuw Zeeland.

Halverwege komen de bergen weer voor de dag, met natuurlijk de bijbehorende mooie uitzichten.

Tongariro NP is prachtig en het hotel al evenzo, het lijkt wel het Hollandse ‘Huis ter Duin’.... Mooie kamers, prachtig uitzicht en heerlijk eten!!