Treinreis

We gaan vandaag per trein van Hoi An naar Nha Trang.

 

Het schijnt dat de 514 km die we te gaan hebben ergens tussen de 9 en 11 uur zal gaan duren. Een behoorlijk eindje dus. We zitten in een  kleine coupé met twee stapelbedden. We lachen wat af want echt comfortabel is anders. Op de bovenste bedden dumpen we onze spullen, zodat we nog een klein beetje leefruimte hebben. De onderste bedden voorzien we van een (hopelijk) schoon stuk doek dat een laken moet voorstellen, dekens en kussen gooien we ergens bovenin in een open vak. Hiermee hopen we luizen en vlooien tegen te gaan want alles is te vies om aan te pakken.  Af en toe komt er een soort “koek en zopie” kar voorbij. Gelukkig ook met wat verpakte etenswaren want de kar met “vers” ziet er alles behalve vers uit. De rijst zit in een bak waar ze volgens mij voorheen motorolie in bewaarden. Cees en Corina hebben na verloop van tijd toch trek en onder hem mom van “je moet wat” proberen zij wat van de rijst en kip. Als we Corina mogen geloven, en dat doen we, is het nog hartstikke lekker ook. Omdat ik blij ben dat mijn darmen zich eindelijk weer een weekje rustig houden blijf ik bij mijn “balansdag” en voor Piet is kip sowieso geen optie dus die doet ook niet mee. De trein zelf maakt een herrie van belang, als we stoppen (gelukkig niet vaak) bonkt en schokt hij aan alle kanten en lijkt het wel alsof we aangereden worden. Verder is het in de trein ook behoorlijk luidruchtig, gillende kinderen die heen en weer rennen, de koek en zopiekar die overal tegen aan bonkt, snurkende mensen…..en dan zitten wij nog luxe want in de gewone wagons schijnt het pas echt een bende te zijn, daar lopen zelfs de kippen los in het rond.

 

We hangen een beetje op de bedden, liggen af en toe een poosje en doen een spelletje Yathzee. Omdat ik vrees dat het toilet niet spik en span is zit ik al een tijdje te wiebelen maar op een goed moment moet ik toch echt gaan voordat er een dweil aan te pas moet komen. Corina gaat het ook gokken en samen lopen we richting wc´s. Wat we daar aantreffen is onbeschijfelijk. De stank is niet te harden, de toiletpot staat bijna tot aan de rand met urine en dat in een trein die heen en weer slingerd. Hoe gaan we dit aanpakken. Overleg in het gangpad......Volgens Corien moeten we vooraf onze broekspijpen opkoppelen, broek losmaken, een hap lucht nemen en de wc ingaan. Daar broek laten zakken, en tijdens het plassen in en uitademen door het toiletpapier dat we bij ons hebben. Hap lucht, afdrogen, broek omhoog en wegwezen. Brrrr als ik er nog aan denk.......wat een ramp. We drinken vervolgens niks meer, we drogen nog liever uit dan nog een keer te moeten plassen. Door het gewiebel en geschud wordt Corina tegen het einde van de rit misselijk. Als we precies negen uur later aankomen op het perron van Nha Trang is ze het gelukkig gelijk kwijt. Wat een ervaring weer zo’n treinreis…..de NS doet het, ondanks alle ongemakken, zo slecht nog niet. Daar zijn we het wel over eens.

 

 Het enige voordeel hier is wel dat je af en toe even kan liggen. Onze “ontberingen” worden trouwens wel beloond aan het eind van de rit maar daarover morgen meer……..