Los Angeles

Dinsdag 07 juni 2016 Het is, op het moment dat ik aan dit berichtje begin, 04:45 uur in de ochtend en ik ben klaarwakker. Hier in Amerika is het 9:00 uur vroeger dan bij ons in Nederland en dat is duidelijk nog even wennen. Al weken geleden zijn we begonnen met de voorbereidingen voor deze reis. Inlezen, routes uitstippelen, paspoorten checken enz. enz. Naar ons idee moet het allemaal goed gaan. Omdat we af en toe wel lange stukken moeten overbruggen hebben we afgesproken dat ik dit keer ook ga rijden, dan verdelen we de boel een beetje. Afgelopen weekend worden de tassen voor de dag gehaald en kan het inruimen beginnen. Georganiseerd als we zijn hebben we een handig briefje met alle benodigdheden dus het is een kwestie van pakken en hop de tas in…..dachten we….. Bij het pakken van mijn rijbewijs gaat het namelijk grondig mis. Het ding zit normaal gesproken altijd op dezelfde plek in mijn portemonee maar nu is hij foetsie. De hele zondagavond worden alle kledingstukken in de kast nagekeken, tassen overhoop gehaald, lades en kastjes doorzocht maar het rijbewijs blijft weg. Wat nu? Maandagochtend hang ik in alle vroegte aan de telefoon met een medewerker van de gemeente: Nee mevrouw, is haar antwoord, een nieuw rijbewijs aanvragen gaat u niet meer redden. Misschien kan het RWD iets voor u betekenen? Er wordt over en weer gebeld maar helaas mislukt ook deze poging. Ik heb deze maandagochtend om 9:00 uur nog een training van werk en door alle hectiek en een slapeloze nacht kom ik daar een “ietsje” gestrest binnen vallen. Een lekker bakkie koffie en de geruststellende woorden van mijn collega’s zorgen ervoor dat ik na een half uurtje gelukkig weer wat meer zen ben. Loslaten maar, het is niet anders! Ik blijf het voor Piet wel balen vinden natuurlijk want die moet nu in zijn eentje alles rijden. Gelukkig blijft hij onder dit alles (ogenschijnlijk) de rust zelve. De vlucht gisteren naar LA verloopt probleemloos. Het uurtje vertraging wordt met wat sneller vliegen weer keurig ingehaald. Bij de douane moet je hier wel engelen geduld hebben, wat duurt dat lang… gelukkig vinden ze geen rare dingen en mogen we na goedkeuring door. De huurauto wordt opgehaald en wat later staan we voor ons hotel.

Omdat het inmiddels al laat in de middag is besluiten we niet veel meer te ondernemen. Een ritje naar Santa Monica van 20 minuutjes lijkt ons precies mooi. In deze drukke maar gezellige badplaats lopen we wat rond en we eten er een hapje. Rond een uur of half tien rollen we moe ons bed in, geen fut meer om een blog te schrijven maar dat is nu weer helemaal goedgekomen. Op naar dag 2…….